بهشت بیابانی خالی

به هر حال، بهشت و دوزخ همان اعمال آدمی است. پس این انسان است که دوزخ و آتش آن را می سازد و می افزود و انواع کیفرهای سخت اخروی را ایجاد می کند. به یک معنا انسان خالق دوزخ و آتش و عذاب های متنوع آن است.هم چنین انسان خود سازه ای را به عنوان بهشت را می سازد و بهشت خود را به انواع و اقسام نعمت های اخروی می آراید؛ چرا که دنیا کشتزار آخرت و مزرعه الآخره است. انسان در این جا هر چه بکارد در آخرت همان را درو می کند.از پیامبر(ص) نقل است که فرمود: الْجَنَّةُ قِیعَانٌ وَ إنَّ غِرَاسَهَا لَا إلَهَ إلَّا اللَهُ؛ بهشت‌ بیابانی خالی است‌ و نهال‌هائی‌ که‌ در آن‌ نهاده‌ می شود لا إله‌ إلاّ الله‌ است‌.»( بحارالانوار، چاپ آخوندی‌، ج‌ ۷، ص‌ ۲۲۹)قیعان بر وزن فعلان به معنای بیابان خالی است. خداوند در آیه ۱۰۶ سوره طه از درباره صحنه قیامت از واژگانی چون «قاعا صفصفا» سخن به میان آورده است. قاع بیابان هموار و صفصف نیز بیابان صاف، برهنه، عریان، بی گیاه و خالی را گویند.(مجمع البیان، ذیل آیه) این یک بی بیابانی است که در آن فراز و نشیب و پستى و بلندى هم نخواهى دید.(همان، آیه ۱۰۷)